Karczma Ankh-Morpork

Trudno powiedzieć, jak świat będzie wyglądał po wojnie nuklearnej, mam nadzieję, że nikomu z nas nie dane będzie tego oglądać. Ale do rzeczy. Według mnie, gdyby ktokolwiek przetrwał apokalipsę, bez znaczenia w jaki sposób, czy to dzięki schronom, czy dzięki wrodzonej odporności, czy co tam jeszcze da się wymyślić, ludzie na początku podzieliliby się na dwie grupy. Pierwsza z nich to w miarę normalni ludzie, którzy wedle wszelkich prawideł załamali się nerwowo, bo Disneylandu już nie ma, a w miejscu Hollywoodu straszy lej po bombie. Drugą grupę stanowiliby ludzie niezrównoważeni psychicznie, lub kompletni ignoranci, którzy cały świat mają w dupie i nie interesuje ich, czy jedzą smaczny i syty obiad w restauracji, czy szczura ze śmietnika, byleby coś jeść. Po pewnym czasie pierwsza grupa zaczęłaby wracać do normalności, zauważyliby, że nie jest tak źle, że połowa wieży Eiffela nadal stoi, że ocalały niektóre miasta, a Plac św. Piotra pozostał prawie nietknięty. Zaczęłaby się wielka odbudowa, a byłoby o tyle fajniej, że zamiast 6miliardów ludzi, jest tylko kilkaset milionów, ergo mniej gęb do wyżywienia. Stworzono by nowe prawa, odnowiono stare miasta, a po kilkuset latach w lejach po bombach radośnie bawiłyby się dzieci. Oczywiście jest to w miarę optymistyczny scenariusz, nie zakładający pojawienia się na północy Stanów wielkiej maszyny chcącej zniszczyć ludzkość. W każdym razie apokalipsa to nic fajnego, wszędzie tylko pustynia, pustynia, o! mutant, pustynia... I właśnie to jest piękne w post-apo, ta cholerna bezradność ludzi, totalne załamanie, próby powrotu do przeszłości, wolny dostęp do psychotropów i broni. Z jednej strony smutno i marnie, z drugiej lans na całego.

Takie moje zdanie :D

Anf