Karczma Ankh-Morpork

Żeby coś stworzyć potrzeba dużo czasu i cierpliwości, lecz wystarczy jeden poryw i kilka sekund żeby to zniszczyć...

Rosną trawy, płonie nienawiść.. cz.2

... Minęło czterdzieści lat odkąd założono osadę Ragollh, przez ten czas rozrosła się dużych rozmiarów. Ragollh można już było nazwać miastem. W centrum dumnie rósł wielki dąb, symbol wzrostu i rozwoju a zarazem dedykowane sanktuarium ku czci Mayarany. Mieszkańcy żyli w niezwykłym szczęściu i dobrobycie co zwróciło na nich uwagę Grohma, boga który nienawidzi życia i szczęścia pojedynczo, a jeszcze bardziej nienawidził kiedy idą w parze. Tysiące opętanych zewem Wroga życia stawiło się na jego rozkaz. Każdy z nich miał jeden cel: wypełnić wolę swego nienawistnego Pana, niszczyć wszelkie stworzenie. Berserkerzy i szaleńcy, pancerni empatyczni wojownicy ramie w ramie z rozwścieczonymi niedźwiedziołakami. Między tymi chorymi, chaotycznymi istotami znalazł się również sam awatar Grohma, Desir - czysta esencja nienawiści i gniewu. Górował on nad tym dziwnym legionem, był bowiem wielkim ognistym gigantem. Skórę miał ciemną, spękaną ognistymi liniami jak stygnąca lawa, oczy czarne jak pustka a włosy i zarost płomienisty jak słońce w lecie. Dzika twarz pełna gniewu ściągnięta była w grymasie pełnym bólu i cierpienia. Uzbrojony w gwiazdę zaranną, jego ogień płonął złym, czarnym blaskiem. Jego potężny ryk, jego rozkaz rozpoczął atak, a raczej rozkaz Grohma który wydobył się z jego gardła. Hordy bestii ruszyły, w pół godziny dotarły do Ragollh, spokojnego miasteczka pełnego niczego nie spodziewających się ludzi. W oddali unosił się złowrogi dym, później zza wzgórz wyłonił się płonący olbrzym a wraz z nim horda człekokształtnych bestii. Tak bestii. Mimo że niektórzy wyglądali jak ludzie to nimi nie byli. Gdyby wniknąć w ich umysły można by zobaczyć ogromną nienawiść, nienawiść jaką czuje ranne zaszczute zwierze, i taką samą wściekłość. Najpierw zginęli żołnierze broniący miasteczka, potem Desir rozpoczął swój niszczycielski taniec. Miażdżył budynki, palił wszystko wokoło. Grupka dzieci schroniła się pod dębem, drzewo chroniło je przed biestalskimi najeźdźcami magiczą opoką, jednakże na krótko. Gdy Desir wpadł do centrum Ragollh, począł atakować monument Mayarany. Po długim mocowaniu się z barierą udało mu się przez nią przebić i uderzyć w drzewo swoim korbaczem. Nienaturalnie gruby i twardy pień złamał się wydobywając z siebie ogłuszający krzyk. Głośny kobiecy skowyt było słychać aż we Flarekeep, w którym właśnie trwały przygotowania do walki. Ragollh upadło pod naporem okrutnej hordy.

Ostatnio edytowany przez Jamro (2010-03-21 01:15:16)

Cesarski Zakon Ukrytych
Jednym z elementów, dzięki którym ogromne dominium jakim była Farkona było w stanie utrzymać spokój we wszystkich podbitych prowincjach, był Zakon Ukrytych. Potężna gildia szkoląca najlepszych szpiegów, skrytobójców i złodziei w znanej historii świata. Zakonem od wieków przewodziło trzech mistrzów – człowiek, elf i niziołek, a każdy z nich sprawował pieczę nad jedną z zakonnych szkół.
Szkoła szeptu- domena elfa. Ta szkoła szkoliła szpiegów służących interesowi cesarstwa. W każdej prowincji, na każdym dworze podległym cesarzowi, znajdowali się Ukryci, podsłuchujący i knujący w obronie Farkony.
Szkoła trucizny- domena człowieka. Najsilniejsi i najlepiej obeznani z truciznami adepci zakonu szkoleni byli na skrytobójców. Każdy lord, rycerz, szejk, czy kapłan którego spisek wykryli Ukryci Szeptu mógł się spodziewać wizyty Ukrytych Trucizny.
Szkoła sztyletu- domena niziołka. Szkoła która wybierała najlepiej posługujących się bronią i obeznanych ze sztuką kradzieży i włamania adeptów. Często grupy Ukrytych Sztyletu stanowiły obstawę dla Ukrytych Trucizny, torując im drogę do celu.

Wojna ostatnich Trzech
Ostatnią wielką trójką w historii zakonu byli: Mistrz Szeptu Anodaar ibn Bulle, Mistrz Trucizny Firuz al Har oraz Mistrz Sztyletu Bahmann Afif.
Mistrz al Har był bratem panującego cesarza, Afzara. Firuz pragnął samemu zasiąść na cesarskim tronie, a po swojej stronie zebrał niemal całą szkołę trucizny. O planie dowiedział się Mistrz Szeptu  który pragnął dochować wierności panującemu cesarzowi. Tak rozgorzała walka pomiędzy dwoma z Trzech. Mistrz Afif postanowił nie opowiadać się po żadnej ze stron i czekał jak potoczą się wydarzenia. To doprowadziło do rozpadu Zakonu Ukrytych.
Po roku niszczącej, podziemnej wojny, Firuz zdołał zgładzić swego brata, jednak jako krzywoprzysięzca i zabójca krewnych został ukarany przez bogów śmiercią niedługo po tym. Mistrz Bulle i jego wykrwawiona Szkoła Szeptu posadziła na tronie wezyra z rodu Kattan. Mistrz Afif i jego zwolennicy zostali wygnani z miasta Har, a samo miasto zostało przemianowane na Fel'Har – upadek rodu Har.

Nie udało się już nigdy odtworzyć potęgi Zakonu Ukrytych, a 50 lat później upadło Cesarstwo Farkony. Historycy zgodnie przyjmują Wojnę Trzech za jeden z elementów które doprowadziły do podziału państwa.